M.i.v. 1 januari 2017 gaat Werner’s Weekly verhuizen en wordt het een vast onderdeel op mijn muziekblog www.carteblanchemusic.nl (under construction). Als je die site nu al bookmarkt, houd ik je ook in het nieuwe jaar volledig op de hoogte van de beste nieuwe muziek. Waarbij ‘beste’ geen hitgarantie inhoudt, maar wel een kwaliteitskeurmerk is. Hoe subjectief ook, uiteraard. Eén ding kan ik je garanderen: mijn muziekblog wordt een waardige opvolger van mijn radioprogramma. Dat houdt in: veel van de muziek die ik er straks aanprijs, zal in Nederland geen actieve promotie krijgen en hier dus nooit op de radio te horen zijn. Dus ben je bereid verder te luisteren dan je oren breed staan, dan is Carte Blanche Music een perfecte aanvulling op het Nederlandse radioaanbod.
Alle nieuwe muziek die ik op het blog bespreek, komt voor zover aanwezig ook in mijn Spotify-playlist Werner Tipt te staan. Afgelopen week voegde ik daar 11 tracks aan toe, van o.m. Puggy, Moby, Sundara Karma, Fresku, AOSOON, Georgie, The Computers en Gabrielle Aplin. Maar slechts drie krijgen een eervolle vermelding in Werner’s Weekly…
Ook op www.carteblanchemusic.nl zal ik elke week een track tot Remschijf kiezen. Deze week is dat Sorry Not Sorry van Noonie Bao, waarvan de titel is terug te voeren op mijn dubbele gevoel over het stoppen met radiomaken. De echte naam van Noonie Bao is Jonnali Mikaela Parmenius. Ze komt uit Zweden en heeft al nummers geschreven voor o.a. Charli XCX, Avicii, Clean Bandit en Carly Rae Jepsen. Haar eigen materiaal klinkt echter veel subtieler, zoals je kunt horen op Sorry Not Sorry.
Op Spotify is de artiestennaam Kakkmaddafakka al ingekort tot KMF, dus het zou mij niet verbazen als dat straks ook officieel het geval zal zijn. En eerlijk is eerlijk: de redelijk controversiële naam van deze Noren staat ook haaks op de toegankelijke muziek die zij maken. Hun laatste album KMF, dat net als hun vorige twee cd’s medegeschreven en geproduceerd werd door Erlend Øye (Kings Of Convenience, Whitest Boy Alive), bracht al eerder de singles May God en Galapagos voort. Half januari komt daar Young You bij.
Mijn eerste kennismaking met Lizzo was haar medewerking aan YDLM, een teasertrack voor het nieuwste album van The Griswolds. Maar de Amerikaanse rapster Melissa Jefferson heeft ook een eigen carrière. Na complete cd’s in 2014 en 2015 bracht zij in oktober van dit jaar het minialbum Coconut Oil uit. Op de opener Worship trekt ze een klassiek soulgeluid (complete met funky blazers, basgitaar en hand claps) naar 2016 dankzij een strakke hiphopproductie. Erg lekker!
In precies 10 minuten tijd heb je deze drie nummers beluisterd via mijn Spotify-playlist Werner’s Weekly. Meer nieuws vind je in mijn Werner Tipt-lijst, waar ik continu muziek aan toevoeg. Als jij die lijsten volgt, houd ik je voortaan op de hoogte. Deal? Fijne dagen!
Follow