Zoals je weet, heb ik naast mijn werk ook een muziek-gerelateerde privémissie: het introduceren van nieuwe artiesten en liedjes aan een zo groot mogelijk publiek. Dat deed ik van 1987 t/m 2016 via radioprogramma’s, en sindsdien via mijn nieuwemuziekblog. Zo’n platform is natuurlijk niet compleet zonder een ‘weekschijf’, zeg maar mijn persoonlijke Megahit. Deze week koos ik de 2000^e: Good Time van Leith. Beluister ‘m hieronder en lees er hier alles over.

Mijn eerste hittip koos ik al in januari 1985. Ik noemde het de Remschijf, omdat dat het nummer was waar ik die week bij stilstond. Althans, die week… in eerste instantie koos ik een liedje wanneer het mij uitkwam. Pas vanaf mei dat jaar zat er een wekelijks ritme in, wat ik tot op de dag van vandaag heb volgehouden. In eerste instantie maakte ik een keuze uit de binnenkomers in de Tipparade. De allereerste Remschijf was Easy Lover van Philip Bailey & Phil Collins, die direct op #1 in de Top 40 kwam.

Remschijf op de radio
Op 14 juni 1987 maakte ik, als 17-jarig jongetje, mijn eerste radioprogramma: De SensatieGeneratie op Radio Ridderkerk. Uiteraard werd de Remschijf daar een vast onderdeel in. Ik koos toen allang niet meer uit de binnenkomers in de Tipparade, maar uit alle mij bekende nieuwe releases. Ook de drang om de grootste toekomstige hits te kiezen lag inmiddels al ver achter me. De Remschijf was gewoon het beste liedje van die week, ongeacht de hitpotentie. Op die zonnige zaterdag in 1987 was dat voor mij The Pleasure Principle van Janet Jackson.

Toen ik in oktober 1991 mijn eigen programma kreeg op Unique FM in Malden, ArtyShock, verhuisde de Remschijf natuurlijk gewoon mee. De regio Nijmegen kreeg al direct Nocturne van T99 op hun dak, een ravenummer. Het zorgde gelijk voor een kruisje achter mijn naam bij de voorzitter van de omroep, want die was niet zo van de ‘house en harde rap’, zoals hij het noemde. Het zou niet bij die ene confrontatie blijven, want slechts enkele weken later was ik een van de eersten die Smells Like Teen Spirit van Nirvana op de Nederlandse radio draaide. Twee keer in twee uren nog wel, want de Remschijf draaide ik elk uur. De voorzitter en ik zijn nooit vrienden geworden…

Ook mijn eerste Remschijf op Radio Nijmegen, op 10 januari 1997, leek onbedoeld een statement ter kennismaking. Dat was Little Wonder van David Bowie, een zelfs voor deze muzikale kameleon atypisch drum ‘n’ bass-nummer dat ik nog steeds geweldig vind. Van maart 2005 tot en met december 2016 was de Remschijf te horen in Carte Blanche op Roulette FM in De Bilt, en die laatste vijf jaar ook nog op zeven andere lokale en internetstations. Sinds 2017 is mijn nieuwemuziekblog Carte Blanche Music de thuisbasis van mijn wekelijkse steunplaat, die vanwege het Engelstalige karakter van dat blog is omgedoopt tot Wildcard.

Release-diarree
In de loop van de afgelopen 38 jaar is een uitverkiezing tot Remschijf/Wildcard heel geleidelijk bijna verworden tot een garantie voor géén (Nederlands) hitsucces. Zoals ik al schreef is dat ook helemaal geen voorwaarde, maar er zijn in het steeds veranderende muziek(consumptie)landschap ook een paar andere redenen:

• Er komt steeds meer muziek uit (inmiddels al 120.000 nieuwe nummers per dag)
• Daardoor zijn er dus meer nummers om uit te kiezen, die elk voor zich een kleinere kans op succes hebben
• Ik kies heel vaak liedjes uit die in Nederland helemaal niet officieel zijn uitgebracht, of in elk geval niet actief gepromoot

Acht jaar geleden schreef ik al eens een artikel over die release-diarree, en sindsdien is de spoeling alleen maar dunner geworden. Gelukkig zijn er nog genoeg pareltjes te vinden, maar je moet je wel door steeds meer bagger worstelen om ze te vinden. De highlights voeg ik dagelijks toe aan mijn Spotify-playlist (volg ‘m gerust), maar alleen de allerbeste nummers kies ik tot Wildcard. Vandaag dus de 2000^e: Good Time van Leith. Een nummer dat precies belichaamt waar mijn weekschijf in de meeste gevallen voor staat: het is een up-tempo, positief indie-pop/rocknummer van een aanstormende artiest. En zoals zo vaak: een vrouw.

Voor de liefhebbers/nerds plaats ik hierbij het Excelbestand waarin ik al die schijven bijhoud, incl. eventuele hitnoteringen (start lachband) en her en der een opmerking. Leuk om eens doorheen te scrollen:

2000 Remschijven_Wildcards (klik en kies eventueel ‘Downloaden’)

Daarover gesproken: al die Remschijven en Wildcards tot nu toe, of in elk geval degene die op Spotify staan, heb ik in één playlist gezet. Voor zover aanwezig uiteraard in de juiste singleversie. Die lijst zal ik wekelijks blijven aanvullen en kun je hier bekijken en volgen (daaronder gaat de tekst verder):

Tips en trends
Terugblikkend, en met de kennis (en muzieksmaak) van nu, heb ik best weleens vreemde keuzes gemaakt. Gerard Joling en Gordon zouden anno 2023 niet meer in aanmerking komen, bijvoorbeeld. Maar al met al is het een lijst waar ik trots op ben. Hij maakt niet alleen mijn persoonlijke muziekvoorkeuren door de jaren heen inzichtelijk, maar ook algemene muziektrends. Ik vind het daarbij gaaf om te zien dat ik in al die 38 jaar ruimbaan gegeven heb aan vrouwelijke artiesten, en op mijn bescheiden manier ook veel meer niet-Engelstalige muziek gepromoot heb dan je elders op de radio hoorde. Allebei trends die nu ook heel langzaam wereldwijd zichtbaar worden.

De muziekmissionaris in mij is nog lang niet met pensioen, dus ik zal de joker nog veelvuldig elke week blijven inzetten. Maar deze 2000^e leek me een mooie aanleiding om even bij stil te staan.

Daarom tot slot nog een lijstje van artiesten met de meeste Remschijven/Wildcards tot nu toe:

Follow