Bij ons in de familie houden we wel van een legpuzzel en ik heb het idee dat ik er net eentje van 10.000 stukjes gelegd heb. Mijn allerlaatste Carte Blanche is opgenomen en ik ben er blij mee. Als hij morgenochtend online komt, zal ik precies uitleggen wat het idee achter deze uitzending is.

Om alvast een tipje van de sluier op te lichten: t.b.v. deze laatste aflevering heb ik al mijn gebruikte vormgeving (aankondigingen van programmaonderdelen, verbindende jingles, muziekjes, enz.) van de afgelopen 30 jaar gedigitaliseerd. Het gros daarvan stond nog op cassetebandjes, spoelen, DAT-tapes en MiniDiscs. De bij die opslagformaten behorende apparatuur heb ik niet (meer) of heb ik niet aangesloten staan. De feitelijke digitalisering gebeurde dus bij vrienden en bedrijven, of met behulp van bij vrienden geleende hardware.
Dat leverde enkele lange geluidsbestanden op met honderden jingles erin, die allemaal losgeknipt en hernoemd moesten worden. En al die individuele bestandjes gingen uiteraard het uitzendsysteem in, voorzien van de juiste tags om ze geschikt te maken voor gebruik in een radiouitzending.

Wees niet bang, ik heb niet al die vormgeving in mijn laatste Carte Blanche gestopt. Maar wel veel, want het maken en gebruiken van programmaomlijsting is een essentieel onderdeel van wat ik de afgelopen 30 jaar gedaan heb. Sterker nog: door mijn ervaring met het maken van jingles creatief in te zetten bij het solliciteren, ben ik terechtgekomen op de plek die ik voor ogen had. Ook dat zal ik in mijn laatste Carte Blanche uitleggen en laten horen.

Al met al ben ik met mijn laatste radioprogramma alles bij elkaar 125 uur(!) bezig geweest. Typisch iets voor mij: ik heb altijd al alleen willen werken volgens mijn eigen standaards. Kwaliteit boven kwantiteit, juistheid boven snelheid… dat werk. Zo heb je altijd voldoening van je werk, ook als een ander de schoonheid er niet van inziet (of eraan afhoort).
Dat uitgangspunt heeft wel consequenties. Het houdt o.a. in: selectief zijn in de hoeveelheid werk die je aanneemt om alles zijn verdiende aandacht te kunnen geven. Maar het betekent helaas ook weleens: ergens mee stoppen omdat je de kwaliteit niet meer kunt waarborgen.

Mijn beslissing om te stoppen met radiomaken valt in die laatste categorie. Het goede nieuws is echter: it happened before (and it’ll happen again), maar eerdere besluiten hebben altijd ruimte gemaakt voor iets anders moois. Zo ben ik ervan overtuigd dat ik je via mijn blog Carte Blanche Music en de bijbehorende Spotify-playlists Carte Blanche Music en Werner’s Weekly met minder inspanning net zo goed (en sneller!) op de hoogte kan houden van toffe nieuwe muziek. Want die missie is gebleven en zal er altijd zijn. Totdat het weer uit de hand loopt natuurlijk, maar wie weet welke mogelijkheden er dan allemaal niet zijn… 😉

Morgenochtend zet ik mijn laatste radioprogramma online en komend langweekend is het ook op tien lokale en internetstations te horen. Stay tuned!

Follow