Afgelopen week kreeg ik ongevraagd – en vooral onverwacht – opeens allerlei complimenten over Carte Blanche. Supereervol natuurlijk, maar het maakte het er voor mij niet makkelijker op. Ik had namelijk net een hele, hele moeilijke beslissing genomen. Ik heb al een paar weken buikpijn bij de gedachte, maar toch de knoop doorgehakt: eind van dit jaar ga ik, na bijna 30 jaar, stoppen met mijn wekelijkse radioprogramma. Voor degenen die dat als slecht nieuws ervaren, is er ook goed nieuws: ik blijf in de toekomst nieuwe muziek onder de aandacht brengen. Ik zou niet anders willen en kunnen.

Want dat was mijn oorspronkelijke missie: de beste nieuwe muziek bij zoveel mogelijk anderen onder de aandacht brengen. Het ging mij er dus niet om om hits te voorspellen, maar juist om aan te tonen dat er nog zoveel meer goede muziek gemaakt wordt. Toen die intentie zo’n 30 jaar geleden ontstond, was (lokale) radio de manier om in één klap ‘veel’ mensen te bereiken. Mijn streven was daarbij steeds om het programma te maken dat ik op andere zenders miste. Met zoveel mogelijk nieuwe muziek, van over de hele wereld en dwars door alle genres en leeftijdsbarrières heen. Mede dankzij dat format (of eigenlijk het ontbreken van een format) ben ik dat radiomaken enorm leuk gaan vinden. Maar toch… toch was radio altijd een middel, niet het doel.

25 uur per week
Zoals ik al uitlegde in een artikel over de totstandkoming van Carte Blanche, is het gaandeweg een steeds bewerkelijker middel geworden. Doordat ik de lat steeds hoger bleef leggen om het voor mezelf spannend en uitdagend te houden, besteed ik inmiddels 25 uur per week aan die twee uurtjes radio. Over het eindresultaat neem ik vol overtuiging een uiterst arrogant standpunt in: ik maak een goed, vlot, lekker beluisterbaar en informatief programma. Hahaha, hoor mij eens die 25 uur per week goedpraten…
Nu hoor ik je denken: dan besteed je er toch minder tijd aan? Maar dat zou ten koste gaan van de kwaliteit (beter gezegd: van mijn kwaliteitsnorm) en dat kan ik dus niet. Ik vind perfectionisme doorgaans een mooie en te koesteren eigenschap, maar in dit geval zit het me dus een beetje in de weg.

Kortom: ik ben altijd heel tevreden met het niveau van de uiteindelijke uitzending (anders zou ik die niet online zetten), maar begin steeds minder lol te krijgen in de lange weg naar het eindproduct toe. Zodra dat een verplichting lijkt te worden, moet je de spiegel erbij pakken en jezelf eens recht aankijken. En eerlijk tegen jezelf zijn. En je nog eens afvragen: waar deed ik het nu uiteindelijk voor? Wat was ook alweer het doel?

Toekomstmuziek
Het goede nieuws is dus: ik ga weer terug naar het oorspronkelijke doel (de beste nieuwe muziek onder de aandacht brengen) en snij het middel er tussenuit. Man, wat een hippe gedachte! ;-). Om dat doel te bereiken bedien ik me van de mogelijkheden die ons anno 2016 ten dienste staan (mogelijkheden die in feite natuurlijk gewoon nieuwe middelen zijn, maar laat ik mezelf niet op voorhand gek maken…).

Nu al houd ik op Spotify twee playlists bij met alleen maar nieuwe muziek en dat blijf ik lekker doen:

• WERNER TIPT (een dagelijks aangevulde playlist met de beste nieuwe muziek op Spotify, die niet discrimineert op genre, herkomst of leeftijd van de artiest. Gewoon de beste nieuwe muziek. Punt. Credible en plat, van alles wat)
• WERNER’S WEEKLY (de absolute highlights uit mijn WERNER TIPT-lijst, oftewel het allerbeste wat de afgelopen week op muziekgebied te bieden had, elke maandagochtend verzameld in een beknopte lijst. Korte bijbehorende informatie vind je dan op www.carteblancheradio.nl)

Beide playlists zijn verre van compleet. Expres. Kwaliteit boven kwantiteit. Dus als er veel muziek is waar je zonder kunt, maar je de hoogtepunten niet wilt missen, laat mij je dan helpen. Dan hoef je alleen maar mijn lijsten te volgen.

Houdoe en bedankt
Rest mij – zoals dat dan gaat – om nog om een aantal mensen te bedanken:

• Mijn lieve Petra, die ook wel weet dat voor mijn radiohobby andere muziekgerelateerde activiteiten in de plaats zullen komen. Bedankt voor je support en begrip, ik hou van je!
• Alle radiostations en internetzenders die mij de afgelopen 30 jaar carte blanche gegeven hebben (en dat zijn er nogal wat): Radio Ridderkerk, Unique FM, Radio Nijmegen, Roulette FM, Webfm/RTV Totaal, IndieXL, Extra FM, NFM/VOC Lokaal, Pop Rock FM, GL8 en RTV Halderberge. De vrijheid die jullie me gaven was pure luxe, bedankt voor het vertrouwen!
• De radiopromotors van grote en kleine labels in binnen- en buitenland, met wie ik altijd leuke contacten heb gehad. Laten we die contacten warm houden!
• De bands en muzikanten die ik een platform heb willen bieden. Zij gingen steeds vaker het promotionele heft in eigen handen nemen, wat tot mooie samenwerkingen heeft geleid. Ik blijf jullie graag volgen!
• En zeker niet in de laatste plaats mijn twee trouwe luisteraars Marcel van Driel en Tom Blomberg. Jullie waren niet alleen fan, maar ook pleitbezorger van Carte Blanche. Met jullie feedback en suggesties is het programma steeds beter geworden en daar ben ik erg dankbaar voor!
• Ook eventuele andere luisteraars, whoever and wherever you are: bedankt!

Maar wat nu dan?
Misschien ben je benieuwd wat ik voortaan in die 25 uur ga doen. Daar heb ik namelijk al wel over nagedacht. Het antwoord zal je misschien verbazen: ik wil mijn cd-collectie digitaliseren. Want ik mag dan wel een groot liefhebber van Spotify zijn en ontzag hebben voor de 30 miljoen tracks die daar worden aangeboden, maar er staat ook veel nog niet op. En dat staat wel in mijn kast. Die liedjes wil ik in de toekomst ook graag overal kunnen beluisteren.
Dus wat denk je dat ik ga doen als ik al die liedjes gedigitaliseerd heb? Dan ga ik waarschijnlijk al die liedjes in een eigen non-stop systeempje frommelen. Waarna ik zal merken dat ik dat een beetje kaal vind klinken en dan haal ik ongetwijfeld mijn Carte Blanche-jingles weer van stal. Voor je het weet zit ik dan weer formatjes in elkaar te punniken en heb ik mijn eigen interne radiostationnetje. Waarop ik dan wellicht bij mezelf zal bespeuren dat ik een gepresenteerd programma mis. ‘En wat er toen gebeurde, had hij nooit voor mogelijk gehouden…’. Whahaha, hou me tegen!!!

Follow