Zoals je weet, heb ik naast mijn werk ook een muziek-gerelateerde privémissie: het introduceren van nieuwe artiesten en liedjes aan een zo groot mogelijk publiek. Dat deed ik van 1987 t/m 2016 via radioprogramma’s, en sindsdien via mijn nieuwemuziekblog. Zo’n platform is natuurlijk niet compleet zonder een ‘weekschijf’, zeg maar mijn persoonlijke Megahit. Deze week koos ik de 2000^e: Good Time van Leith. Beluister ‘m hieronder en lees er hier alles over.

Mijn eerste hittip koos ik al in januari 1985. Ik noemde het de Remschijf, omdat dat het nummer was waar ik die week bij stilstond. Althans, die week… in eerste instantie koos ik een liedje wanneer het mij uitkwam. Pas vanaf mei dat jaar zat er een wekelijks ritme in, wat ik tot op de dag van vandaag heb volgehouden. In eerste instantie maakte ik een keuze uit de binnenkomers in de Tipparade. De allereerste Remschijf was Easy Lover van Philip Bailey & Phil Collins, die direct op #1 in de Top 40 kwam.

Remschijf op de radio
Op 14 juni 1987 maakte ik, als 17-jarig jongetje, mijn eerste radioprogramma: De SensatieGeneratie op Radio Ridderkerk. Uiteraard werd de Remschijf daar een vast onderdeel in. Ik koos toen allang niet meer uit de binnenkomers in de Tipparade, maar uit alle mij bekende nieuwe releases. Ook de drang om de grootste toekomstige hits te kiezen lag inmiddels al ver achter me. De Remschijf was gewoon het beste liedje van die week, ongeacht de hitpotentie. Op die zonnige zaterdag in 1987 was dat voor mij The Pleasure Principle van Janet Jackson.

Toen ik in oktober 1991 mijn eigen programma kreeg op Unique FM in Malden, ArtyShock, verhuisde de Remschijf natuurlijk gewoon mee. De regio Nijmegen kreeg al direct Nocturne van T99 op hun dak, een ravenummer. Het zorgde gelijk voor een kruisje achter mijn naam bij de voorzitter van de omroep, want die was niet zo van de ‘house en harde rap’, zoals hij het noemde. Het zou niet bij die ene confrontatie blijven, want slechts enkele weken later was ik een van de eersten die Smells Like Teen Spirit van Nirvana op de Nederlandse radio draaide. Twee keer in twee uren nog wel, want de Remschijf draaide ik elk uur. De voorzitter en ik zijn nooit vrienden geworden…

Ook mijn eerste Remschijf op Radio Nijmegen, op 10 januari 1997, leek onbedoeld een statement ter kennismaking. Dat was Little Wonder van David Bowie, een zelfs voor deze muzikale kameleon atypisch drum ‘n’ bass-nummer dat ik nog steeds geweldig vind. Van maart 2005 tot en met december 2016 was de Remschijf te horen in Carte Blanche op Roulette FM in De Bilt, en die laatste vijf jaar ook nog op zeven andere lokale en internetstations. Sinds 2017 is mijn nieuwemuziekblog Carte Blanche Music de thuisbasis van mijn wekelijkse steunplaat, die vanwege het Engelstalige karakter van dat blog is omgedoopt tot Wildcard.

Release-diarree
In de loop van de afgelopen 38 jaar is een uitverkiezing tot Remschijf/Wildcard heel geleidelijk bijna verworden tot een garantie voor géén (Nederlands) hitsucces. Zoals ik al schreef is dat ook helemaal geen voorwaarde, maar er zijn in het steeds veranderende muziek(consumptie)landschap ook een paar andere redenen:

• Er komt steeds meer muziek uit (inmiddels al 120.000 nieuwe nummers per dag)
• Daardoor zijn er dus meer nummers om uit te kiezen, die elk voor zich een kleinere kans op succes hebben
• Ik kies heel vaak liedjes uit die in Nederland helemaal niet officieel zijn uitgebracht, of in elk geval niet actief gepromoot

Acht jaar geleden schreef ik al eens een artikel over die release-diarree, en sindsdien is de spoeling alleen maar dunner geworden. Gelukkig zijn er nog genoeg pareltjes te vinden, maar je moet je wel door steeds meer bagger worstelen om ze te vinden. De highlights voeg ik dagelijks toe aan mijn Spotify-playlist (volg ‘m gerust), maar alleen de allerbeste nummers kies ik tot Wildcard. Vandaag dus de 2000^e: Good Time van Leith. Een nummer dat precies belichaamt waar mijn weekschijf in de meeste gevallen voor staat: het is een up-tempo, positief indie-pop/rocknummer van een aanstormende artiest. En zoals zo vaak: een vrouw.

Voor de liefhebbers/nerds plaats ik hierbij het Excelbestand waarin ik al die schijven bijhoud, incl. eventuele hitnoteringen (start lachband) en her en der een opmerking. Leuk om eens doorheen te scrollen:

2000 Remschijven_Wildcards (klik en kies eventueel ‘Downloaden’)

Daarover gesproken: al die Remschijven en Wildcards tot nu toe, of in elk geval degene die op Spotify staan, heb ik in één playlist gezet. Voor zover aanwezig uiteraard in de juiste singleversie. Die lijst zal ik wekelijks blijven aanvullen en kun je hier bekijken en volgen (daaronder gaat de tekst verder):

Tips en trends
Terugblikkend, en met de kennis (en muzieksmaak) van nu, heb ik best weleens vreemde keuzes gemaakt. Gerard Joling en Gordon zouden anno 2023 niet meer in aanmerking komen, bijvoorbeeld. Maar al met al is het een lijst waar ik trots op ben. Hij maakt niet alleen mijn persoonlijke muziekvoorkeuren door de jaren heen inzichtelijk, maar ook algemene muziektrends. Ik vind het daarbij gaaf om te zien dat ik in al die 38 jaar ruimbaan gegeven heb aan vrouwelijke artiesten, en op mijn bescheiden manier ook veel meer niet-Engelstalige muziek gepromoot heb dan je elders op de radio hoorde. Allebei trends die nu ook heel langzaam wereldwijd zichtbaar worden.

De muziekmissionaris in mij is nog lang niet met pensioen, dus ik zal de joker nog veelvuldig elke week blijven inzetten. Maar deze 2000^e leek me een mooie aanleiding om even bij stil te staan.

Daarom tot slot nog een lijstje van artiesten met de meeste Remschijven/Wildcards tot nu toe:

Follow

14 juni 1987. Vandaag precies 30 jaar geleden. Ik kan wel zeggen dat op die datum mijn leven veranderde. Niet lang daarvoor had ik gereageerd op een oproep die niet veel langer was dan ‘nieuwe lokale omroep zoekt medewerkers’ en op 14 juni 1987 mocht ik mijn eerste programma maken. Een jongerenprogramma, op Radio Ridderkerk. Samen met Claudia Vaessen en onze technicus Peter Maliepaard, die datzelfde berichtje in de krant gelezen hadden. De SensatieGeneratie heette het programma, want ik wilde ‘iets met sensatie’ en Claudia ‘iets met generatie’. Die naam heeft het programma niet weerhouden om eindeloos door te gaan, want het wordt op (inmiddels) RTV Ridderkerk nog steeds uitgezonden. Wat zou het Guinness Book of Records daarvan zeggen?

17 was ik, toen mijn radioavontuur begon. Op die leeftijd zit je tegenwoordig op primetime bij 3FM, maar destijds was dat nog heel erg jong. Na enig zoeken heb ik de aankondiging gevonden die programmaleider Steffen Vink van mijn eerste programma deed.

Mijn eigen eerste woordjes op de zender heb ik vreemd genoeg nooit bewaard. Waarschijnlijk was ik toen al genadeloos kritisch op mezelf 😉 . Toch ben ik blij en dankbaar dat ik op Radio Ridderkerk mijn eerste babystapjes op de radio heb mogen zetten.

Ik heb dat altijd bloedserieus genomen en toen al stak ik uren voorbereiding in mijn programma. Dat, en mijn jonge leeftijd (met een daaraan gekoppeld hoog ‘aggossie-gehalte’) droegen wel bij aan de acceptatie van het feit dat mijn muziekkeuze (en gelukkig ook die van mijn kompanen Claudia en later Pierre Papa, Leon Boele en Arjan ’t Jong) nogal uit de toon viel op de zender. Dat is bij andere omroepen overigens altijd zo gebleven.

We kregen alle ruimte om te doen wat we dachten dat leuk was, en dat deden we dan ook. Vaak gingen we bandjes interviewen die optraden in het plaatselijke jeugdhonk SOS Limelight. Uitzonderlijk trots was ik op een special met Candy Dulfer, waarvan we niet alleen een interview konden uitzenden, maar ook een paar live-nummers van haar optreden. Helemaal zelf geregeld met de moeder van Candy, die toen – in 1988 – al haar manager was. Verder herinner ik me nog o.a. Golden Earring, maar we spraken ook met Alfred Lagarde en Erik de Zwart, toen die met de Veronica Drive-In Show naar Ridderkerk kwamen. Gelijk ook een paar jingletjes laten inspreken natuurlijk…

Wat ik op Radio Ridderkerk ook voor het eerst meemaakte, en wat me elders altijd is blijven achtervolgen, is het sportprogramma. Uiteraard zat de Riddersportshow vóór De SensatieGeneratie en als een voetbalwedstrijd uitliep, waren wij het haasje. Onze technicus Peter schiep er een satanisch genoegen in om dat waar mogelijk te saboteren. Ondertussen konden we overigens prima met de presentatoren van het programma overweg, en verliep de ‘overdracht’ tussen onze programma’s vaak licht chaotisch en niet zonder dolletjes over en weer.

En dat alles uiteraard met de minimale middelen die destijds ter beschikking waren. Er was nog geen internet, de cd had nog niet eens volledig zijn intrede gedaan, wij hadden niet één beeldscherm in de studio en radioautomatisering bestond ook nog niet. Om een intro vol te praten moest je niet doorpraten tot de teller op 0’00 stond, maar dat vergde gevoel voor muziek. Ach… opa vertelt… 😉

14 juni 1987. Vandaag zou ik 30 jaar radio gemaakt hebben, als ik er niet een half jaartje geleden tussenuit gepiept was. Na mijn allerlaatste radio-uitzending (met lekker veel oude jingles en alleen maar muziek die de voorbije 29½ jaar veel voor me betekend heeft), startte ik een volgend avontuur: mijn blog Carte Blanche Music, waarop ik – zoals ik op de radio ook altijd gedaan heb – nieuwe muziek onder de aandacht wil brengen. Dit keer echter in het Engels, en dat levert zoveel leuke reacties op, dat ik het radio maken eerlijk gezegd nog geen seconde gemist heb.

Maar toch: het waren 29½ fantastische jaren, die ik nooit had willen missen, en waar ik vandaag toch stiekem met weemoed op terugkijk…

Follow

Naar aanleiding van de laatste aflevering van Carte Blanche sprak Richard van Meerten op Roulette FM een mooi dankwoord. Ik kende natuurlijk mijn eigen drijfveren om radio te maken (nl.: het delen van nieuwe muziek), maar mooi om te horen hoe dat door anderen gezien en verwoord wordt. Ik was er oprecht door geroerd en daarom lijkt dit me een passend laatste bericht op dit blog.

Ondertussen ben ik een ander blog gestart waar ik mijn missie om nieuwe muziek te delen vrolijk voortzet. Dat is Carte Blanche Music. Leuk om te bookmarken en af en toe eens op de bonnefooi een kijkje te komen nemen. En nog leuker om me te volgen via Twitter en Facebook, waar ik nieuwe berichten aankondig. Ik hoop je daar weer te treffen!

Follow

Nadat ik had besloten te stoppen met radiomaken, wilde ik van deze allerlaatste Carte Blanche iets bijzonders maken. Ik neem je mee op een reis langs mijn bijna 30-jarige radiocarrière aan de hand van de rode draad: de Remschijf. Uit elk jaar dat ik radio maakte heb ik één Remschijf gekozen waar een mooi verhaal bij hoort, en dat omlijst ik met de vormgeving uit die tijd. Al die liedjes en al die herinneringen schetsen een mooi beeld van hoe in die drie decennia de radio, de muziek en ikzelf klonk. Ik ben trots op mijzelf en op jou. Bedankt voor het luisteren en luister lekker verder via www.carteblanchemusic.nl!

1e uur:

1987   Janet Jackson – The Pleasure Principle (7” Vocal – The Shep Pettibone Mix) ^(RS)
1988   Pet Shop Boys – Left To My Own Devices (Seven-Inch Mix) ^(RS)
1989   Tone Loc – Wild Thing (Edit) ^(RS)
1990   Jane Child – I Don’t Wanna Fall In Love (Remix/Edit) ^(RS)
1991   Nirvana – Smells Like Teen Spirit (Edit) ^(RS)
1992   Buffalo Tom – Taillights Fade ^(RS)
1993   Frente! – Labour Of Love ^(RS)
1994   Oasis – Whatever (Radio Edit) ^(RS)
1995   The Cardigans – Carnival (Edit) ^(RS)
1997   David Bowie – Little Wonder (Radio Edit) ^(RS)
1998   Rialto – Monday Morning 5:19 (Widescreen) (Edit) ^(RS)
1999   New Radicals – Someday We’ll Know ^(RS)

2e uur:

2000   Rich Wyman – Where We Stand (Werner Edit) ^(RS)
2004   Pastora – Lola (Werner Edit #1) ^(RS)
2005   Thirteen Senses – Thru The Glass (Single Version) ^(RS)
2006   Morningwood – N^th Degree (Radio Edit) ^(RS)
2007   Seguridad Social – Quiero Tener Tu Presencia (Versión Mediterránea) ^(RS)
2008   Garry Schyman feat. Palbasha Siddique – Praan ^(RS)
2009   Mando Diao – Gloria (Radio Edit) ^(RS)
2010   I Am Kloot – Proof (2010 Radio Edit) ^(RS)
2011   Clock Opera – Lesson No. 7 (Radio Edit)
2012   Michael Jackson – Speed Demon (Nero 2012 Remix Edit) ^(RS)
2013   twenty | one | pilots – Car Radio (Edit) ^(RS)
2014   Stromae (feat. Maître Gims & Orelsan) – AVF ^{(*) (RS)}
2015   Dua Lipa – Be The One ^(RS)
2016   Deacon Blue – Gone ^(RS)

^(RS) = ex-Remschijf
^(*) = albumtrack

Follow

Bij ons in de familie houden we wel van een legpuzzel en ik heb het idee dat ik er net eentje van 10.000 stukjes gelegd heb. Mijn allerlaatste Carte Blanche is opgenomen en ik ben er blij mee. Als hij morgenochtend online komt, zal ik precies uitleggen wat het idee achter deze uitzending is.

Om alvast een tipje van de sluier op te lichten: t.b.v. deze laatste aflevering heb ik al mijn gebruikte vormgeving (aankondigingen van programmaonderdelen, verbindende jingles, muziekjes, enz.) van de afgelopen 30 jaar gedigitaliseerd. Het gros daarvan stond nog op cassetebandjes, spoelen, DAT-tapes en MiniDiscs. De bij die opslagformaten behorende apparatuur heb ik niet (meer) of heb ik niet aangesloten staan. De feitelijke digitalisering gebeurde dus bij vrienden en bedrijven, of met behulp van bij vrienden geleende hardware.
Dat leverde enkele lange geluidsbestanden op met honderden jingles erin, die allemaal losgeknipt en hernoemd moesten worden. En al die individuele bestandjes gingen uiteraard het uitzendsysteem in, voorzien van de juiste tags om ze geschikt te maken voor gebruik in een radiouitzending.

Wees niet bang, ik heb niet al die vormgeving in mijn laatste Carte Blanche gestopt. Maar wel veel, want het maken en gebruiken van programmaomlijsting is een essentieel onderdeel van wat ik de afgelopen 30 jaar gedaan heb. Sterker nog: door mijn ervaring met het maken van jingles creatief in te zetten bij het solliciteren, ben ik terechtgekomen op de plek die ik voor ogen had. Ook dat zal ik in mijn laatste Carte Blanche uitleggen en laten horen.

Al met al ben ik met mijn laatste radioprogramma alles bij elkaar 125 uur(!) bezig geweest. Typisch iets voor mij: ik heb altijd al alleen willen werken volgens mijn eigen standaards. Kwaliteit boven kwantiteit, juistheid boven snelheid… dat werk. Zo heb je altijd voldoening van je werk, ook als een ander de schoonheid er niet van inziet (of eraan afhoort).
Dat uitgangspunt heeft wel consequenties. Het houdt o.a. in: selectief zijn in de hoeveelheid werk die je aanneemt om alles zijn verdiende aandacht te kunnen geven. Maar het betekent helaas ook weleens: ergens mee stoppen omdat je de kwaliteit niet meer kunt waarborgen.

Mijn beslissing om te stoppen met radiomaken valt in die laatste categorie. Het goede nieuws is echter: it happened before (and it’ll happen again), maar eerdere besluiten hebben altijd ruimte gemaakt voor iets anders moois. Zo ben ik ervan overtuigd dat ik je via mijn blog Carte Blanche Music en de bijbehorende Spotify-playlists Carte Blanche Music en Werner’s Weekly met minder inspanning net zo goed (en sneller!) op de hoogte kan houden van toffe nieuwe muziek. Want die missie is gebleven en zal er altijd zijn. Totdat het weer uit de hand loopt natuurlijk, maar wie weet welke mogelijkheden er dan allemaal niet zijn… 😉

Morgenochtend zet ik mijn laatste radioprogramma online en komend langweekend is het ook op tien lokale en internetstations te horen. Stay tuned!

Follow

Je weet natuurlijk nooit hoe we over 25 jaar terugkijken op de muziek in dit decennium, maar nu we er middenin zitten, zeg ik: so far so good. We hebben een paar prima jaren achter de rug en ook 2016 heeft mij uitstekend vermaakt. Ik had dit jaar net zo makkelijk een Top 150 kunnen samenstellen uit de 800(!) nieuwe liedjes die ik je dit jaar in Carte Blanche heb voorgesteld, maar ik heb de lijst bij 100 afgekapt. Je kunt wel bezig blijven… 😉 . Het criterium dat elke artiest maar één keer in de lijst mag staan, maakte de selectie zowel makkelijker als moeilijker…
Voor de radiouitzending heb ik de lijst zelfs nog meer moeten beknotten, want je kunt in twee uur nu eenmaal maar 30 liedjes kwijt.

Als we naar de Top 100 kijken en Groot-Brittannië (34) en de Verenigde Staten (19) even buiten beschouwing laten, dan blijkt Nederland dit jaar hofleverancier met negen artiesten. Vlak daaronder komen Zweden met acht noteringen en België met zes. Australië levert vijf acts aan en Noorwegen en Frankrijk elk vier.
Van alle leadzangpartijen zijn er 42 door vrouwen ingezongen, kom daar maar eens om op andere zenders.
Degenen die betogen dat er tegenwoordig geen goede rock meer gemaakt wordt (en dat zijn er veel teveel, op veel te belangrijke plaatsen), wil ik van harte uitnodigen om de Carte Blanche Top 2016 eens te beluisteren. En ook zij die denken dat artiesten die 10, 20, zelfs 30 jaar geleden al succesvol waren, inmiddels niet meer relevant zijn, zouden eens in die lijst moeten grasduinen met een Spotify-player ernaast.

Nee, weet je wat? Ik maak het je nog makkelijker:

• Een overzicht van alle verkrijgbare liedjes die ik het afgelopen jaar in Carte Blanche gedraaid heb, vind je in mijn Spotify-playlist Werner Tipt 2016
• Heb je voldoende aan (of neem je genoegen met) mijn selectie van 100 tracks, dan kun je mijn Spotify-playlist Carte Blanche Top 2016 aanzwengelen
• Wil je alleen de bovenste 30 horen, maar dan wel voorzien van de randinformatie die het allemaal nog leuker maakt, dan is de radiouitzending van mijn jaarlijst the place to go

Het leukste is natuurlijk om je te laten verrassen, maar als je bloeddruk dat niet toestaat, kun je hieronder alvast kijken wat ik voor je in petto heb…

Lees verder →

Follow

Deze week in Carte Blanche o.a.:

• Deacon Blue. ‘Achtervolgen’ me al mijn hele radiocarrière. Niet meer dan toepasselijk dat de laatste Remschijf die op de radio wordt uitgezonden Gone heet.
• Morgxn. Uit Nashville, maar kwam in New York in de theaterwereld terecht. Zijn muziekcarrière gaat van start met de electronische soul van zijn single Home
• … (vh. Querist). Rob Nakken nam tijdens een lange reis overal ter wereld muziek op. Drive wordt in februari de eerste single, maar het project heeft nog geen naam
• Marcel van Driel was de laatste deelnemer aan À la Carte en liet me David Bowie (Killing A Little Time) en Moby (The Light Is Clear In My Eyes) opdienen
• De laatste Carte Blanche Classics zijn deze week van Mainframe (5 Minutes) en General Public (Dishwasher) en werden uitgekozen door Tom Blomberg

Beluister de uitzending
Bekijk de playlist

Follow

1e uur:

The Crookes – You Bring The Snow
The Brahms – Backseat ^(RS)
Yael Naim – Coward
Classic: Mainframe – 5 Minutes (keuze van Tom Blomberg)
Izzy Bizu – Talking To You ^(*)
Justice – Fire (Radio Edit)
Saint Motel – Destroyer ^(*)
Remschijf: Deacon Blue – Gone ^(RS)
Red Hot Chili Peppers – Sick Love
Smoove & Turrell – New Jerusalem ^(*)
The Griswolds feat. Lizzo – YDLM ^{(*) (RS)}
À la Carte: David Bowie – Killing A Little Time (keuze van Marcel van Driel)
Sophie Ellis-Bextor – Wild Forever
Morgxn – Home

2e uur:

Jain – Dynabeat ^{(*) (RS)}
Artificial Pleasure – I’ll Make It Worth Your While ^(RS)
Noonie Bao – Sorry Not Sorry
Classic: General Public – Dishwasher (keuze van Tom Blomberg)
Grandaddy – A Lost Machine (Edit)
Laurel – Hurricane
Fripps & Fripps – Get Your End Wet (Werner Edit) ^(RS)
Remschijf: Deacon Blue – Gone ^(RS)
Ryan Adams – Do You Still Love Me?
… (vh. Querist) – Drive
Elbow – Magnificent (She Says)
À la Carte: Moby & The VPC – The Light Is Clear In My Eyes ^(*) (keuze Marcel van Driel)
Tullara – Better Hold On
The Montreals – Indigo Club
Firefox AK feat. Elias – One Last Time ^(*)

^(RS) = ex-Remschijf
^(*) = albumtrack/gratis download

Follow